Buenos Aires

Na een lange en zware vliegreis komen we aan in Buenos Aires, de stad van de 'goede luchten'. De stad strekt zich met gouden lichtjes fonkelend onder ons uit en we krijgen zin in onze grote reis. Eenmaal op de grond merken we dat de 'goede luchten' niet een heel toepasslijke benaming is. De straten zijn bomvol auto's die hard over het asfalt razen, met de bijbehorende uitlaatgassen. Er zijn bijna net zoveel taxi's als personenauto's. We slapen in het Art Factory hostel, een hostel met veel mooie schilderingen en graffiti. We zijn zo moe dat we direct naar bed willen, maar besluiten nog snel een biertje te drinken op het balkon. We kiezen het biertje met een mooie Spaanse naam: Stella Artois. Dit biertje blijkt echter bijna net zo ver van huis als wij: het is gebrouwen door onze zuiderburen uit Leuven.

De eerste dag doen we rustig aan, we wandelen door de gezellige straatjes rondom ons hostel. Geregeld worden de geplaveide straten gekruist door geasfalteerde wegen, waar een constante stroom auto's over passeert. Om aan de drukte van de stad te ontsnappen gaan we naar een van de velen parken die de wijk Palermo rijk is. We zien coole bomen met bloemen en een gezin naast ons drinkt Mate. (Een traditionele Argentijnse thee-achtige drank met bijbehorend ritueel). Tijdens een luxe lunch op een terras besluiten we toch niet zo goed zijn in rustig aan doen. Daarom wandelen we naar de beroemde begraafplaats in de wijk Recoleta. Deze begraafplaats bestaat uit honderden kleine mausolea waar presidenten, beroemdheden en vele andere belangrijke Argentijnen hun laatste rustplaats hebben gevonden. Sommige mausolea zijn uitgebreid versierd, anderen compleet vervallen. Het geeft deze plek een mysterieuze sfeer.

De tweede dag willen we naar La Boca, de oude havenarbeiderswijk van Buenos Aires, maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Er wordt ons ten zeerste afgeraden om vanaf de dichtstbijzijnde metrohalte te lopen, in plaats daarvan moeten we met de bus. Hiervoor is een Sube kaart nodig, die op goede vrijdag moeilijk te verkrijgen is. Met handen, voeten en geimproviseerd Spaans lukt het ons de kaart te kopen, op te waarderen en de bus naar La Boca te regelen. La Boca is gevuld met veelkleurige huisjes, gezellige straten en steegjes waarin de vele toeristen bijna niet passen. We vinden een snelle rondwandeling genoeg, eten een worstje op straat en vertrekken naar de gratis wandeltocht door de stad. Deze tocht begint bij het Congresgebouw en voert ons onder anderen langs een hotel geinspireerd door 'la divina comedia', het plein waar de moeders van vermiste kinderen van de burgeroorlog nog altijd demonstreren en het roze presidentsgebouw. De enthousiaste gids weet ons ook te vertellen dat de oudste kerk van Buenos Aires van binnen in brand was gestoken onder goedkeuring van de toenmalige president Peron. Hij vermoedde dat de Katholieke kerk een coup wou plegen.

Cambio, cambio cambio! We waren bang dat we moeite zouden hebben om de plek te vinden waar we onze dollars kunnen wisselen, maar gelijk bij aankomst in de Florida street worden we aangesproken en nageroepen. Onwennig gaan we mee met de eerste persoon die ons aanspreekt. Een jongen uit de Verenigde Emiraten die zijn geluk beproeft in Argentinie. Hij brengt ons naar een kiosk. We moeten naarbinnen, waar een jongen met rasta-haar al klaar staat met rollen peso-biljetten. Het geld wordt keurig uitgeteld onder een UV-lamp tegen een koers (de blue-rate) die een stuk gunstiger is dan de officiele koers. (De Argentijnse regering houdt de koers kunstmatig hoog). Met kloppend hart gaan we terug naar het hostel. Die avond doen we een pubcrawl (verschillende kroegen bezoeken met een grote groep mede-toeristen) om ook het nachtelijke Buenos Aires te leren kennen.

De derde dag slapen we uit en gaan we naar de dierentuin. Witte tijgers, loslopende beverratten en Mara's en een coole miereneter. De hokken zijn groot en vaak mooi. De dierentuin ziet er beter uit dan Artis! Op weg naar het hostel komen we langs een verse pasta winkel. Vanwege de velen Italiaanse immigranten die jaren terug naar Argentinie kwamen zie je dit soort winkels veel. In de winkel komen onze Duolingo lesjes Spaans goed van pas. Met een heerlijke verse lasagne lopen we een paar minuten later naar buiten.

De vierde dag is het Paaszondag, de enige paasdag die ze in Argentinie vieren. Semana santa eindigt maandag. Misschien komt het daardoor dat het extra rustig is op deze zondag. We genieten van de rust. Van geen kwaad bewust wandelen we naar het kantoortje met tickets naar Colonia de Sacremento (Uruguay) om informatie in te winnen. Pas als we de winkel al half voorbij zijn gelopen, ontdekken we dat ook zij genieten van de zondagsrust. Daarom gaan we onverichter zaken verder naar de beroemde wekelijkse rommelmarkt in San Telmo. Voordat we de markt opgaan drinken we een koffie op een terras.Niet alleen de tango-dansende mensen, de muzikanten en de goedgevulde kraampjes zijn het bekijken waard, maar ook de omringende huizen met hun vele kleuren zijn het bekijken waard. Veel tijd hebben we niet, want we moeten vroeg in de avond naar tangoles. La Cathedral lijkt zich in een oud pakhuis te hebben gevestigd. Het hele gebouw ademt tango, van de foto's en versiersels aan de muren tot het enorme kunstwerk van een verscheurd hart aan het plafond. Ondanks deze sfeer hadden we moeite onze Nederlandse houterigheid los te laten. We kunnen nog wel een paar lesjes gebruiken.

Vanwege de hoge prijs van de boot en een gebrek aan planning van onze kant hebben we de boottocht naar Colonia verruild voor een boottocht in Tigre: 'het Venetie van Argentinie.' Een anderhalfdurende treinreis brengt ons naar deze rustgevende plek. Het is lekker warm dus we beginnen met een dutje in de zon. Omdat we met een kleine groep zijn mogen we in een kleine, houten boot. Hiermee varen we langs verschillende soorten huizen, die alleen per boot te bereiken zijn. Ook zien we jeugherbergen, winkels en benzinestations op de kleine eilanden. De begroeiing doet jungle-achtig aan. Meerdere Argentijnen raadden ons aan om naar Tigre te gaan. Hun belofte werd waargemaakt. Na zonsondergang is er alleen niet veel meer te doen in het kleine stadje. Om de tijd tot onze vlucht te doden gaan we uit eten in Buenos Aires. Ondanks twijfels van de ober over de hoeveelheid eten bestellen we toch twee aparte porties. Onze ogen blijken groter dan onze maag. We krijgen de twee enorme lappen vlees bedekt met paprika, ei en een extra laagje vlees nauwelijks op. We kunnen de energie goed gebruiken, omdat we de hele nacht doorreizen naar Ushuaia.

Als doorgewinterde ov-gebruikers besluiten we die nacht met de bus naar het vliegveld te gaan. We vinden het wel een beetje spannend, maar het had niet beter kunnen gaan. We zijn op het vliegveld nog voor de check-in balies geopend zijn. Bij de douane wordt onze rugzak eruit gepikt, vanwege een verdacht voorwerp. Gelukkig kunnen we al snel doorlopen als het om Rianne's tandenborstel blijkt te gaan. Een paar uur later lopen we met de vlucht in onze benen het vliegveld uit. We zijn aangekomen op het einde van de wereld.