Koude avonturen
Door: Puerto Natales, Torres del Paine, boottocht
Blijf op de hoogte en volg Bernard
23 April 2015 | Chili, Puerto Natales
Onze reisdag begint vroeg, met een bus die om 5 uur precies vertrekt. Gelukkig zijn de stoelen comfortabel en kunnen we de reis naar Rio Grande slapend doorbrengen. Daar vertrekt om 10 uur onze volgende bus richting Punta Arenas. In die bus krijgen we gezelschap van een mevrouw met darmproblemen: vermomd met een zonnebril schiet ze om het half uur het toilethokje in. Wanneer ze er uitkomt wordt ze vergezeld door een indringende geur, die eenmaal geroken moeilijk je neus uitgaat. Mede passagiers spuiten hun parfum en deo-flessen leeg. De geur is niet te harden, maar de sfeer is goed.
Een andere mede-passagier vindt het uitzicht op de uitgestrekte pampa's niet zo interessant. Er zijn af en toe wat ganzen, lama's en schapen te zien op de uitgestrekte graslanden, maar hij kijkt liever naar ons. Met zijn kin naar voren uitgestrekt kan hij het beste kijken, dus elke keer dat wij een geluidje maken kunnen we zijn priemende, onderzoekende ogen verwachten. Niet alleen wij worden goed in de gaten gehouden, hij richt zijn blik ook geregeld op andere passagiers.
We komen 's avonds aan in Puerto Natales. Een spookstadje om deze tijd. Gelukkig vinden we het hostel in één keer.
Torres del Paine
We bezoeken Puerto Natales (dat overdag een stuk gezelliger is) omdat het de toegang vormt tot het nationale park Torres del Paine. We willen een vijfdaagse wandeltrektocht doen door het park en dat vergt wat voorbereiding. Daarom kopen we de dag van te voren eten voor 5 dagen (mueslirepen, gedroogd fruit, melkpoeder, havermout, pasta, soepzakjes etc.) En huren kampeerspullen (tent, matjes, slaapzakken, kookspullen etc.)
De volgende dag is het zover. Spannend! De eerste vier dagen zijn zonnig waardoor het gele gras goud en de herfstige bomen vurig oplichten. We steken beekjes over, kamperen aan de voet van gletsjers en drinken water vers uit stroompjes die van de bergen naar beneden kabbelen. Het landschap is prachtig! Ondanks de koude nachten, één nacht was onze tent helemaal hard van het ijs en in het waterflesje naast onze slaapzak zaten ijsklontjes, voelen we ons erg gelukkig met het weer. De zon vergezelt ons terwijl we door modderpaden ploeteren, langs vingerhoedskruid lopen zo hoog als onszelf en naar intens blauwe ijsschotsen kijken die in een glad meer dobberen. Op de vierde dag komen we aan op de camping aan die onderaan de Torres ligt waarnaar het park vernoemd is. De lucht betrekt: witte ufo en golf-vormige wolken worden langzaamaan vervangen door een grijze massa die de hele hemel bedekt. We zijn met 1 reep en zonder fotocamera vertrokken om het pad dat naar de Torres leidt een beetje te verkennen, maar besluiten op aanraden van anderen om vandaag al helemaal door te lopen naar de Torres, voor het geval deze morgen verborgen blijven in laaghangende bewolking.
Het is een mooie tocht: hoe hoger we klimmen hoe roder de blaadjes aan de bomen. Eenmaal boven de boomgrens moeten we onze weg vinden over grote stenen. Het enge is dat de stenen zo opgestapeld liggen dat het lijkt alsof het verplaatsten van één steen een lawine zou kunnen veroorzaken. Gelukkig komen we heelhuids aan bij de Torres. Ons doel is bereikt! De steile granieten torens zien er indrukwekkend uit en torenen bijna 3000 meter boven ons uit.
Wanneer we de volgende ochtend de regen op onze tent horen tikken, draaien we ons nog eens om in onze warme slaapzak. Blij dat we de torens de vorige dag hebben kunnen zien.
Varen door de fjorden
We besluiten om het toeristische El Calafate met zijn beroemde gletsjer over te slaan en met de ferry naar Puerto Montt te gaan. 4 nachten en 3 dagen zijn we op de boot. De tocht brengt ons door de smalle White Narrow, waar nog een jaar geleden een boot strandde, omdat de kapitein te vroeg door de doorgang ging. Een gevaarlijke plek. Gelukkig is onze kapitein geduldiger. We varen langs Patagonische fjorden, waar we in 4 dagen slechts 1 bewoond plekje tegenkomen: Puerto Eden. We worden goed volgestopt met twee warme maaltijden per dag en een vullend ontbijt. We hoeven niks te doen, dus we kunnen goed bijkomen van Torres del Paine. We lezen veel en hebben de tijd om te schrijven. En... we hebben blauwe vinvissen gezien!!! Maar na vier dagen stil zitten beginnen onze voeten alweer te kriebelen. We kunnen niet wachten om de koude regenwouden en de pinguin kolonie van Isla de Chiloe te ontdekken: onze volgende bestemming!
Een andere mede-passagier vindt het uitzicht op de uitgestrekte pampa's niet zo interessant. Er zijn af en toe wat ganzen, lama's en schapen te zien op de uitgestrekte graslanden, maar hij kijkt liever naar ons. Met zijn kin naar voren uitgestrekt kan hij het beste kijken, dus elke keer dat wij een geluidje maken kunnen we zijn priemende, onderzoekende ogen verwachten. Niet alleen wij worden goed in de gaten gehouden, hij richt zijn blik ook geregeld op andere passagiers.
We komen 's avonds aan in Puerto Natales. Een spookstadje om deze tijd. Gelukkig vinden we het hostel in één keer.
Torres del Paine
We bezoeken Puerto Natales (dat overdag een stuk gezelliger is) omdat het de toegang vormt tot het nationale park Torres del Paine. We willen een vijfdaagse wandeltrektocht doen door het park en dat vergt wat voorbereiding. Daarom kopen we de dag van te voren eten voor 5 dagen (mueslirepen, gedroogd fruit, melkpoeder, havermout, pasta, soepzakjes etc.) En huren kampeerspullen (tent, matjes, slaapzakken, kookspullen etc.)
De volgende dag is het zover. Spannend! De eerste vier dagen zijn zonnig waardoor het gele gras goud en de herfstige bomen vurig oplichten. We steken beekjes over, kamperen aan de voet van gletsjers en drinken water vers uit stroompjes die van de bergen naar beneden kabbelen. Het landschap is prachtig! Ondanks de koude nachten, één nacht was onze tent helemaal hard van het ijs en in het waterflesje naast onze slaapzak zaten ijsklontjes, voelen we ons erg gelukkig met het weer. De zon vergezelt ons terwijl we door modderpaden ploeteren, langs vingerhoedskruid lopen zo hoog als onszelf en naar intens blauwe ijsschotsen kijken die in een glad meer dobberen. Op de vierde dag komen we aan op de camping aan die onderaan de Torres ligt waarnaar het park vernoemd is. De lucht betrekt: witte ufo en golf-vormige wolken worden langzaamaan vervangen door een grijze massa die de hele hemel bedekt. We zijn met 1 reep en zonder fotocamera vertrokken om het pad dat naar de Torres leidt een beetje te verkennen, maar besluiten op aanraden van anderen om vandaag al helemaal door te lopen naar de Torres, voor het geval deze morgen verborgen blijven in laaghangende bewolking.
Het is een mooie tocht: hoe hoger we klimmen hoe roder de blaadjes aan de bomen. Eenmaal boven de boomgrens moeten we onze weg vinden over grote stenen. Het enge is dat de stenen zo opgestapeld liggen dat het lijkt alsof het verplaatsten van één steen een lawine zou kunnen veroorzaken. Gelukkig komen we heelhuids aan bij de Torres. Ons doel is bereikt! De steile granieten torens zien er indrukwekkend uit en torenen bijna 3000 meter boven ons uit.
Wanneer we de volgende ochtend de regen op onze tent horen tikken, draaien we ons nog eens om in onze warme slaapzak. Blij dat we de torens de vorige dag hebben kunnen zien.
Varen door de fjorden
We besluiten om het toeristische El Calafate met zijn beroemde gletsjer over te slaan en met de ferry naar Puerto Montt te gaan. 4 nachten en 3 dagen zijn we op de boot. De tocht brengt ons door de smalle White Narrow, waar nog een jaar geleden een boot strandde, omdat de kapitein te vroeg door de doorgang ging. Een gevaarlijke plek. Gelukkig is onze kapitein geduldiger. We varen langs Patagonische fjorden, waar we in 4 dagen slechts 1 bewoond plekje tegenkomen: Puerto Eden. We worden goed volgestopt met twee warme maaltijden per dag en een vullend ontbijt. We hoeven niks te doen, dus we kunnen goed bijkomen van Torres del Paine. We lezen veel en hebben de tijd om te schrijven. En... we hebben blauwe vinvissen gezien!!! Maar na vier dagen stil zitten beginnen onze voeten alweer te kriebelen. We kunnen niet wachten om de koude regenwouden en de pinguin kolonie van Isla de Chiloe te ontdekken: onze volgende bestemming!
-
23 April 2015 - 18:25
Tinie Bakker:
Lieve Rianne en Bernard,
Heel indrukwekkend die bergen en het landschap,
en een mooie verslaglegging
Liefs Tinie. -
23 April 2015 - 21:09
Hiltsje:
Wauw wat mooi allemaal! Geniet er nog van! -
24 April 2015 - 07:49
Jur:
Schitterend en jaloersmakend. Geniet er maar lekker van daar in het Koude Zuiden. Dan genieten wij hier in het Warme Westen een beetje met jullie mee...
Buen Viaje!
Jur -
25 April 2015 - 09:24
Guus:
Heeeeeeee!
Eindelijk even rust om jullie verslagen te lezen. Heeeerlijk en geweldig allemaal!
Het zijn er toch 3 he Bernard : ) Wat fijn dat jullie de Torres hebben kunnen zien zonder wolk.
Wat een prachtige foto's. Ongelofelijk. En die blauwe vinvissen... te gek.
Ik ben benieuwd naar de volgende verhalen. Veel plezier en geniet!
Liefs x Guus -
25 April 2015 - 12:27
Helma:
Hoi, ik zit hier ook met darmproblemen, maar gelukkig kan ik naar mijn eigen wc en zijn er geen medepasagiers die hier last van hebben.
Wat leuk om jullie reis mee te beleven en een stukje te zien wat jullie om jullie heen ervaren.
Hier maakt Nederland zich op voor een druilerige Koningsdag. De tulpen zijn hier bijna uitgebloeid. Liefs Helma -
25 April 2015 - 20:59
Martha Lachmeijer:
Fijn om opdeze manier jullie reis mee te maken.
Veel liefs en ga zo door,
Omi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
